To był rok pełen zmian. Najbardziej widocznych patrząc na nasze dziecko.Z małej krewety przekształcił się w żarte Gnomiszcze. Stał się najprawdziwszym małym człowiekiem, ciekawym świata, z własnym zdaniem, czasem strasznym uparciuchem, złośnikiem. Przez większość czasu jednak przede wszystkim chłopcem pełnym radości i energii.

Ten rok z Gnomem zrewolucjonizował nasze życie. Zburzył nasz mały mikrokosmos, a na jego miejsce zesłał nam chaos. Totalny. Zagładę. Tornado.

Ale to i tak był najważniejszy rok w naszym życiu.

Nie chcę się tu wypowiadać za Ojca Gnoma, ale co ciekawe, ten wiatr apokalipsy paradoksalnie bardzo mnie uspokoił. Wewnętrznie. Odkryłam w sobie nieznane (i nieoczekiwane) dotąd pokłady spokoju, cierpliwości. Stałam się chodzącą harmonią, równowagą. Pełnowartościową, świadomą swoich atutów kobietą. Silnie stąpającą po ziemi. Najpełniejszą. Po prostu pokochałam siebie.

W tym czasie przearanżowałam trochę moje priorytety. Mniej jest w nich "mnie", a więcej "nas". Wśród nich na najbliższy plan wysuwa się "Projekt Chatynka".

Przed nami więc kolejne zmiany. Mam nadzieję, że ku dobremu, ale na pewno nie bez potknięć. Będziecie z nami?